Nowa siedziba Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej

Jedenastego grudnia br. uroczyście otwarto nową siedzibę placówki, mieszczącą się obecnie w budynku dawnego Zespołu Szkół nr 3 im. Władysława Stanisława Reymonta przy ul. Widowskiej. Honory gospodarza pełniła dyrektor Poradni Barbara Szpalerska.

– Kiedy jako Zarząd Powiatu słyszeliśmy od pani dyrektor, że potrzebuje nowego obiektu i wsparcia, by uzyskać nowe możliwości działania placówki, być może także o charakterze poradni specjalistycznej, to nie mieliśmy wątpliwości, że takiego wsparcia warto udzielić – mówił do uczestników wydarzenia starosta bielski Sławomir Jerzy Snarski. – Przekonało nas jej zaangażowanie, gdyż możemy zapewnić warunki materialne, ale to ludzie ze swymi ambicjami i przemyśleniami muszą być samodzielni i twórczy. Muszą budować swój świat, podejmować decyzje i ponosić odpowiedzialność, aby pokazać, że są trochę lepsi i mogą osiągać coraz więcej.

Bielska poradnia powstała w 1965 roku. Do dziś zmieniali się jej dyrektorzy, nazwy i siedziby. Dyrektorami kolejno byli: Zygmunt Kałużny (do 1972 roku), Zofia Szengolec (1972-1984), Irena Noskowicz (1984-1985), Walentyna Zinkiewicz (1985-2002). Od 2002 roku dyrektorem pozostaje Barbara Szpalerska. Siedziba placówki mieściła się w budynku u zbiegu ulic Kościuszki i 3 Maja, w budynku byłej bursy szkolnej i ostatnio w budynku powiatu przy ul. 3 Maja 17. Początkowo nosiła nazwę Powiatowej Poradni Wychowawczo-Zawodowej, od listopada 1975 r. zmieniono ją na Poradnię Wychowawczo-Zawodową. W 1993 roku ostatecznie przybrała nazwę Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej w Bielsku Podlaskim. Obecnie z jej pomocy korzysta ponad 300 osób.

– Nowa siedziba Poradni daje nam możliwość organizowania spotkań sieci wsparcia i samokształcenia, spotkań z rodzicami, z młodzieżą, szkoleń nauczycieli i dyrektorów – podkreślała zalety obecnej lokalizacji pedagog i logopeda Maria Marciniak-Kraśko. – Dysponujemy bowiem większą ilością gabinetów dydaktycznych, terapeutycznych oraz salą konferencyjną. Jak poinformowała, w planach jest przekształcenie Poradni w ośrodek specjalistyczny, zajmujący się diagnostyką i terapią dzieci z zespołem Aspergera, niedosłyszących i niedowidzących. Najważniejszy wymóg ku temu, czyli posiadanie wyspecjalizowanej kadry, został już spełniony.

Pomieszczenia poradni zostały poświęcone przez kapłanów – dziekana bielskiego ks. Leoncjusza Tofiluka oraz ks. Radosława Wiechnika, wikariusza bielskiej parafii Matki Bożej z Góry Karmel. Uroczystość zgromadziła wielu gości, wśród których obok starosty Snarskiego obecni byli także wicestarosta Piotr Bożko, przewodniczący Rady Powiatu w Bielsku Podlaskim Andrzej Leszczyński, członek Zarządu Powiatu Zbigniew Jan Szpakowski, przedstawiciel Podlaskiego Kuratora Oświaty Dorota Zimnoch, burmistrz Bielska Podlaskiego Jarosław Borowski, wójtowie gmin, dyrektorzy szkół i poradni psychologiczno-pedagogicznych z innych powiatów, dyrektorzy jednostek organizacyjnych Powiatu oraz pracownicy bielskiej placówki.

Starosta podziękował dyrektor Szpalerskiej za efektywną działalność, podkreślając zaangażowanie i chęć pracy zarówno jej samej, jak i podległych pracowników. Podziękowania i życzenia na jej ręce złożyli także inni uczestnicy wydarzenia, m.in. Dorota Zimnoch z Kuratorium, burmistrz Bielska, ks. dziekan Tofiluk. Rewanżując się gościom, dyrektor Szpalerska wyraziła wdzięczność wszystkim osobom i instytucjom wspierającym Poradnię w jej działalności oraz pozyskaniu i wyposażeniu nowej siedziby. – Cały czas czuliśmy to wsparcie ze strony Zarządu Powiatu, a szczególnie panów starostów – mówiła dyrektor. Podziękowania skierowała również do dyrektora Powiatowego Zarządu Dróg w Bielsku Podlaskim Leszka Aleksiejuka, którego pracownicy pomogli przy przenoszeniu się ze starej siedziby i zagospodarowaniu nowych pomieszczeń. Pomoc ta była bardzo ważna, gdyż wśród personelu jednostki nie było wówczas zatrudnionego mężczyzny.

Uroczyste otwarcie nowej siedziby zakończył pracujący już jedyny wśród pracowników mężczyzna – Hubert Sutkowski. Jako podsumowanie działalności i niejako motto Poradni odczytał on przypowieść o piekle, w którym przy kotle z gulaszem głodowały osoby zaopatrzone w nienaturalnie długie łyżki, uniemożliwiające im sięgniecie do kotła po pokarm. Identyczna sytuacja panowała w niebie, ale tam ludzie byli najedzeni i szczęśliwi, gdyż nauczyli się karmić jeden drugiego.

_pd